Badania nad wpływem muzyki Mozarta na mózg ludzki zapoczątkował eksperyment opisywany w 1993, nazwany efektem Mozarta, wykazujący, że 10 minutowe słuchanie sonaty D-dur zwiększa IQ. Na fali tych doniesień zalecano słuchania Mozarta kobietom w ciąży, dawano dzieciom w prezencie płyty z muzyką,  puszczano ją nawet na fermach w nadziei na lepsze wyniki hodowlane. Na poważnie wpływ słuchania muzyki na mózg zainteresował epileptyków.

W 1998 roku przeprowadzono eksperyment na grupie 29 osób z epilepsją. Przeprowadzono badanie EEG w trakcie słuchania sonaty D-dur i u 23 pacjentów zaobserwowano mniejszą aktywność padaczkową. Podobne badanie wykonano na dzieciach w Tajwanie w 2011 roku. Spośród 58 dzieci z padaczką u 47 zauważono pozytywną zmianę w trakcie i po wysłuchaniu utworu wielkiego kompozytora.

Na Tajwanie przeprowadzono też długofalowe badania na 11 dzieciach z ciężką do opanowania padaczką lekooporną. Liczono ilość napadów padaczkowych w ciągu 6 miesięcy przed eksperymentem, następnie przez pół roku puszczono sonatę dzieciom codziennie, przed zaśnięciem. U ośmiu z nich napady zanikły w trakcie trwania eksperymentu albo istotnie zmniejszyła się ich ilość.

W kolejnym badaniu w Stanach Zjednoczonych puszczono muzykę w trakcie snu. W grupie słuchającej muzyki u 80% pacjentów znacznie zmniejszyła się liczba napadów padaczkowych, w grupie kontrolnej u 36%.

W sierpniu 2015 roku na corocznym konwencie Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego naukowcy z Uniwersytetu w Ohio przedstawili wyniki kolejnych badań nad wpływem muzyki na mózg osób chorych na padaczkę. Grupie 21 pacjentów puszczali 10 minutową sonatę Mozarta i 10 minutowy fragment utworu Johna Coltrane’a  “My Favorite Things”, przerywane dziesięciominutową ciszą, w kolejności losowo dobranej. Przez cały czas trwania eksperymentu prowadzono zapis EEG.  Jednocześnie takie same badania przeprowadzono na grupie kontrolnej zdrowych osób. Potwierdzono dużą aktywność mózgu u osób z napadami padaczkowymi w trakcie słuchania muzyki, w szczególności w płacie czołowym i skroniowym. Płat skroniowy jest najczęstszą lokalizacją ognisk zapalnych odpowiedzialnych za napady padaczkowe. Doktor Christine Charyton mówi wręcz o synchronizacji fal mózgowych z muzyką u osób z padaczką, której u zdrowych osób nie zauważono.

Muzyka niestety nie jest i nie będzie lekiem na padaczkę, ale może wesprzeć terapię i łagodzić napady. Trzeba na sobie samym wypróbować utwory, które w sposób szczególny działają na nas kojąco.

Z drugiej jednak strony już w XIX wieku zauważono, że muzyka może wywołać napad padaczkowy. Mówi się wręcz o padaczce muzykogennej, która jest formą padaczki odruchowej.

A tymczasem posłuchajmy mistrza Mozarta i jego sonatę D-dur w wykonaniu Grega Anderson i Elizabeth Joy Roe

Źródła:
The Mozart Effect and epilepsy,https://www.epilepsy.org.uk/info/treatment/effects-of-other-things-on-treatment/mozart-effect
Can Music Help People With Epilepsy?, http://www.apa.org

http://cameralmusic.pl/vid/w-a-mozart-sonata-d-dur-na-dwa-fortepiany-611.html

Post Muzyka łagodzi padaczkę pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

Profesor Czuczwara z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie wymienia potencjalne zalety substancji pozyskiwanej z konopi siewnych:

• uśmierzanie bóli nowotworowych i neuropatycznych,
• zmniejszanie napicia nerwowego u chorych na stwardnienie rozsiane,
• łagodzenie nudności i wymiotów u chorych poddawanych chemioterapii,  pobudzanie łaknienia.

Uwaga naukowców i firm farmaceutycznych skupia się jednak nad wspomaganiem leczenia padaczki lekoopornej, w szczególności dzieci z Zespołem Dravet’a

Firma farmaceutyczna GW Pharmaceuticals, właściciel jedynego sprzedawanego w polskich aptekach leku na bazie marihuany Sativex – dla osób ze stwardnieniem rozsianym ogłosiła właśnie pozytywne wyniki kolejnej fazy badań nad swoim lekiem sierocym Epidiolex – składającym się w 98% z CBD, nad którym pracuje od 2007 roku.

Gałązka konopi

Badania przeprowadzono na grupie 120 dzieci z Zespołem Dravet’a, w wieku średnio 10 lat, 30% dzieci nie miało jeszcze 6 lat i mających około 13 napadów padaczkowych miesięcznie. Dzieciom podawano Epidiolex 20mg/kg/dzień albo placebo. Po 14 tygodniach kuracji badacze potwierdzają, że liczba napadów padaczkowych u dzieci leczonych kannabidiolem zmalała o 39% w stosunku do 13% u reszty (P=0.01). Lek był dobrze tolerowany przez dzieci. Zgłaszano senność, biegunkę, zmęczenie w stopniu umiarkowanym i lekkim.

Firma GW Pharmaceuticals kontynuuje badania, robi kolejne nabory do badań klinicznych, 150 dzieci z Zespołem Dravet’a i kolejne dla dzieci z Zespołem
Lennox-Gastaut. Oba zespoły są rzadkimi chorobami ale o bardzo ciężkim przebiegu i dużej oporności na leczenie. Firma ma nadzieję, że jej lek uzyska jako pierwszy rekomendację Agencji FDA w leczeniu Zespołu Dravet’a, a skuteczna terapia wesprze dzieci i ich rodziny.

Źródło:

www.medpagetoday.com/Neurology/Seizures/56719
www.gwpharm.com/GW Pharmaceuticals Announces Positive Phase 3 Pivotal Study Results for Epidiolex cannabidiol.aspx
naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,408191,pierwszy-polski-suplement-diety-z-konopi-siewnych-w-aptekach.html

Post Kannabidiol w leczeniu Zespołu Dravet’a pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

W diagnostyce przedoperacyjnej stosuje się następujące metody:

• badanie elektroencefalograficzne EEG
• rezonans magnetyczny MRI
• tomografia komputerowa CT
• magnetoencefalografia MEG
• pozytronowa emisyjna tomografia PET
• tomografia emisyjna pojedynczego fotonu SPECT
• badanie somatosensorycznych potencjałów SSPW
• badanie neuropsychologiczne

Jako operacyjną metodę diagnostyczną stosuje się elektrokortykografię ECoG

Metody te pozwalają na wykrycie i precyzyjne umiejscowienie obszarów mózgu odpowiedzialnych za napady padaczkowe – padaczkowej sieci neuronalnej – jednocześnie rozważyć możliwość operacyjnego usunięcia chorej tkanki mózgowej bez spowodowania ubytków neurologicznych.

Wśród operacyjnych metod neurochirurgicznego leczenia padaczki wymienia się:

• resekcje skroniowe w obrębie półkuli niedominującej (lobektomia skroniowa najczęściej stosowany zabieg operacyjny)
• resekcje części płatów czołowych
• resekcje fragmentów płatów ciemieniowych i potylicznych (rzadziej)
• usunięcie całej jednej półkuli – hemisferektomia wykonywany tylko w przypadku uszkodzenia całej lub prawie całej półkuli
• lezjonektomia – usunięcie zmiany strukturalnej powodującej napady padaczkowe, naczyniaki, guzy, glejaki

Metody paliatywne chirurgicznego leczenia padaczki mają na celu zahamowanie rozprzestrzenianie się wyładowań elektrycznych na inne obszary mózgu. Stosuje się tu:

• przecięcie spoidła wielkiego (połączenia obu półkul) – kallozotomia, wykonywana u osób, u których nie można wykonać resekcji a napady są ciężkie.
• stymulacja nerwu błędnego:
  • SNB – stosowana w Polsce od 1998 roku wymaga wszczepienie generatora i elektrod stymulujących nerw błędny
  • DBS – głęboka stymulacja nerwu błędnego – pierwszy raz zastosowana w Polsce w 2011 roku. Stosowana również w terapii choroby Parkinsona
  • Przezskórna stymulacja nerwu błędnego – nie wymagająca wszczepiania żadnych urządzeń.
• liczne nacięcia kory mózgowej.

Neurochirurgiczne leczenie padaczki jest skuteczne u 55-70% chorych poddanych operacji. Resekcje są jednak metodami ostatecznymi i ich skutki są – w odróżnieniu od metod paliatywnych – nieodwracalne. Noszą ze sobą spore ryzyko powikłań w postaci niedowładów, ubytków w polu widzenia, zaburzeń jakości widzenia, zaburzeń mowy, ubytków pamięci, zakażeń. Zawsze zatem należy wyważyć ryzyko zabiegu z potencjalną korzyścią dla pacjenta. Operacje neurochirurgiczne są bardzo kosztownymi operacjami, szacuje się, że w Polsce wykonuje się ich około 50 rocznie.

Na podst.
Epilepsy Surgery. Diana L Kraemer. Medscape Reference Updated May 2011
Imaging in the Surgical Treatment of Epilepsy. John S. Duncan.
Nat Rev Neurol. 2010;6(10):537-550.
Chirurgiczne metody leczenia padaczki, B.Kaczorowska, M. Pawełczyk, M.Przybyła © Aktualn Neurol 2012, 12 (3), p. 159–163

Post Operacyjne leczenie padaczki pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

Czy jednak wątpliwości Dyrekcji Centrum Zdrowia Dziecka są zupełnie bezpodstawne i czy terapia kannabinoidami jest bezpieczna dla dzieci? Czy korzyści wynikające z podawania leków opartych o marihuanę są większe niż potencjalne działania niepożądane terapii?

Ciekawe podsumowanie obecnego stanu wiedzy przedstawia na łamach Medycyny Praktycznej lekarz medycyny – Anna Dyląg  w artykule: Zastosowanie kanabinoidów w leczeniu padaczki – fakty i mity.

Leczenie padaczki preparatami zawierającymi marihuanę wzbudza bowiem dyskusję nie tylko w Polsce ale na całym świecie. Jednocześnie wciąż brakuje rzetelnie poprowadzonych badań potwierdzających w sposób bezpośredni skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Uczeni zwracają uwagę na niebezpieczeństwo opóźnienia rozwoju psychoruchowego u dzieci objętych terapią, ryzyku rozwoju psychoz i uzależnienia.

Kolejny ciekawy artykuł zamieścił Medexpress.pl. Jest to relacja Mariusza Kielara z rozmów z profesor Joanną Jędrzejczak, prezesem Polskiego Towarzystwa Epileptologii. i profesor  Marią Mazurkiewicz-Bełdzińską z Kliniki Neurologii Rozwojowej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, głównego badacza w Polsce w międzynarodowym badaniu epidiolexu – pod wymownym tytułem: „Nie ma czegoś takiego, jak medyczna marihuana„. O wątpliwościach związanych z terapią kannabinoidonami, szczególnie w przypadku dzieci, o potrzebie rzetelnej weryfikacji skuteczności terapii, o rozbieżnościach i emocjach w ocenie skuteczności preparatów marihuany w leczeniu padaczki lekoopornej, zespołów Dravet i Lennox-Gastaut.

Z kolei prof. Maria Władyka-Przybylak, Dyrektor ds. naukowych w Instytucie Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu tłumaczy dla agencji PAP zawiłości związane z nazewnictwem i różnicami w działaniu kannabinoidów. Okazuje się, że uczeni rozróżniają 80 typów kanabinoidów. Część z nich mają oddziaływanie psychoaktywne inne absolutnie nie. W Polsce zawsze uprawiano konopie siewne (Cannabis sativa), które zawierają kannabidiol (CBD) oraz kanabinol (CBN) a psychoaktywnego tetrahydrokannabinolu (THC) do 1%. A do tego nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Są dopuszczone do uprawy w Polsce i w aptekach można już kupić suplement diety z konopi siewnych. Szeroko zakrojone badania naukowe zmierzają do udokumentowania dobroczynnego działania kanabidiolu (CBD) przy uśmierzaniu bólu, spastyczności mięśni czy padaczce.

Natomiast konopie indyjskie, popularnie nazywane marihuaną zawierają od 10-30% THC, ich uprawa jest w Polsce zabroniona ze względu na działanie uzależniające i psychoaktywne.

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,408191,pierwszy-polski-suplement-diety-z-konopi-siewnych-w-aptekach.html

Post Kannabinoidy – wyważony głos w emocjonalnej dyskusji pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

W ten sposób Szpital chce umożliwić kontynuację leczenia dzieciom, których leczenie rozpoczął dr Bachański. W ostatnich dniach CZD zawiesiło eksperymentalne podawanie preparatów marihuany dzieciom z powodu braków w dokumentacji medycznej i braku zgody Komisji Bioetycznej. Szpital tłumaczy, że doktor Bachański nie dopełnił formalności, nie uzupełnił dokumentacji i nie wystąpił o zgodę do Komisji, mimo to otrzymywał zgodę na import docelowy marihuany.

Na wieść o wstrzymaniu terapii rozpętała się burza w mediach, zrozpaczeni rodzice i organizacje pacjenckie wystąpiły do Ministerstwa Zdrowia z prośbą o wsparcie.

Zarówno Szpital CZD jak i wiceminister zdrowia obiecują, że wszystkie dzieci objęte eksperymentalnym leczeniem przez dra Bachańskiego będą przyjęte w poradni w pierwszym tygodniu sierpnia, ustalony zostanie ich faktyczny stan zdrowia, stosowane dawki leku i ewentualna klasyfikacja do eksperymentalnej terapii marihuaną w ramach badania klinicznego.

Nie wiadomo, czy w badaniu klinicznym będzie brał udział dr Bachański. CZD wystąpiło do Okręgowej Komisji Lekarskiej z wnioskiem o zbadanie nieprawidłowości w prowadzeniu terapii przez doktora. Sposród dziewięciorga jego pacjentów siedmiu podawano preparaty marihuany.

CZD nie może narażać swoich małych pajentów na jakiekolwiek niebezpieczeństwo związane z niezachowaniem procedur leczenia, w szczególności kwalifikowania do terapii eksperymentalnej czy badań klinicznych. Mamy nadzieję, że sytuacja wyjaśni się w ciągu najbliższych kilku dni z korzyścią dla dzieci.

Post Marihuana w CZD pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

Retygabina otwiera kanały potasowe Kr 7.2 i Kr 7.3 z rodziny KCNQ, obecne w neuronach, co stabilizuje potencjał spoczynkowy błony i kontroluje podprogową pobudliwość elektryczną w neuronach. Zapobiega w ten sposób wystąpieniu napadu padaczkowego.

Niestety lek ma poważne działania niepożądane. Powoduje senność, zawroty głowy, dezorientację i zaburzenia mowy. Rzadziej zaburzenia chodu, podwójne widzenie. W początkowym okresie stosowania leku mogą nastąpić trudności z oddawaniem moczu i zaburzenia psychiczne. Dodatkowo, po dłuższym stosowaniu, retygabina powoduje pigmentację siatkówki, warg, paznokci.

W 2013 roku Komitet ds. Produktów Leczniczych Europejskiej Agencji Leków zalecił ograniczenie w stosowaniu retygabiny tylko do pacjentów, u których inne leki przeciwpadaczkowe są nieskuteczne lub źle tolerowane. Niebieskie zabarwienie i zmiany barwnikowe w siatkówce oka nie muszą być odwracalne. Widoczne są przeważnie po czterech latach stosowania terapii.

Już wiele lat temu naukowcy zauważyli, że u podłoża ciężkiej padaczki dziecięcej może leżeć mutacja genu KCNG i właśnie zaburzenia w mechanizmie otwierania kanałów potasowych. Jednak ze względu na poważne działania niepożądane ani rodzice ani lekarze nie decydują się na stosowanie retygabiny u dzieci.

Jak podaje portal Medicalnewstooday.com firma SciFluor we współpracy z naukowcami z UConn i University of Pittsburgh  rozpoczęła badanie nad lekiem SF0034, który jest chemicznie identyczny z retygabiną, ale ma dodatkowy atom fluoru.  Naukowcy uważają, że nowa substancja pozwali na znaczne ograniczenie skutków niepożądanych terapii.

Człowiek posiada 5 różnych KCNQ kanałów potasowych, ale tylko dwa z nich KCNQ2 i KCNQ3 są istotne z punktu widzenia padaczki. Retygabina działa na wszystkie pięć kanałów – stąd jej niechciane skutki uboczne. Nowa substancja SR0034 otwiera tylko dwa istotne kanały, stąd jest mniej toksyczna. Naukowcy uważają, że lek powinien być też skuteczny w zwalczaniu szumów w uszach.

Firma SciFluor zapowiada wystąpienie o zgodę do FDA na rozpoczęcie badań klinicznych.

Źródła: Medicalnewstooday.com, mp.pl, baza leków, PulsFarmacji.pl

Post Nowa retygabina – równie skuteczna a mniej szkodliwa pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

Przy opracowywaniu urządzenia NEMOS® niemiecka firma wykorzystała fakt, że stymulując zakończenia nerwowe jednej z gałęzi nerwu błędnego w obrębie ucha zewnętrznego dochodzi do aktywacji wyższych ośrodków mózgu uzyskując działanie przeciwdrgawkowe podobnie jak w metodzie inwazyjnej.

Przezskórny stymulator nerwu błędnego NEMOS^® składa się ze stymulatora oraz specjalnej elektrody dousznej. Stymulator, który rozmiarem zbliżony jest do telefonu komórkowego, wysyła impulsy elektryczne. Połączony jest z elektrodą douszną, którą pacjenci noszą podobnie jak słuchawkę douszną. Impulsy są przenoszone przez elektrodę douszną i przez skórę do gałęzi nerwu błędnego.

Pacjenci sami kontrolują leczenie prowadzone z wykorzystaniem urządzenia NEMOS^®. Zalecany czas trwania codziennej stymulacji, do którego należy dążyć każdego dnia, to cztery godziny. Użytkownicy regulują i dostosowują intensywność stymulacji w zależności od swojej własnej wrażliwości, która może się zmieniać z dnia na dzień lub nawet przez cały czas prowadzenia leczenia. Aby zapewnić optymalną stymulację, użytkownicy powinni dobierać natężenie tak, aby odczuwać uczucie kłucia lub mrowienia. Stymulacja powinna być odczuwalna, ale nie może być bolesna ani niekomfortowa.

Więcej informacji o nowej terapii można znaleźć się na stronie internetowej: www.stymulatorpadaczkowy.pl

Materiał dostarczony przez Institute of Clinical Research Sp. z o.o.

Post Przezskórna Stymulacja Nerwu Błędnego pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.

Terpentyna jest produktem ubocznym w procesie wytwarzania celulozy. Jej roczna światowa produkcja wynosi ok. 250 000 ton i jest dziesięciokrotnie większa od produkcji wszystkich olejków eterycznych uzyskiwanych z naturalnych źródeł. Ten poziom produkcji stawia terpentynę w roli ważnego surowca światowego przemysłu chemicznego. Jednym z głównych składników terpentyny (oprócz – pinenu) jest bicykliczny węglowodór karen, który występuje tylko w niektórych gatunkach drzew iglastych, do których w Polsce należy masowo rosnąca sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.). Inne gatunki z rodziny Pinaceae, występujące w basenie Morza Śródziemnego i na obszarach Ameryki Północnej i Azji, są prawie całkowicie pozbawione tego węglowodoru. Jedynie terpentyna z Pinus roxburghii Sarg., sosny występującej w Indiach i Pakistanie, zawiera więcej, bo 55-65% karenu.

W Polsce prace badawcze z wykorzystaniem karenu prowadzono między innymi we Wrocławskim Uniwersytecie Przyrodniczym (dawniej Akademii Rolniczej) i Akademii Medycznej, na Politechnice Łódzkiej, Uniwersytecie Toruńskim, w Instytucie Chemii Organicznej PAN i Instytucie Chemii Przemysłowej w Warszawie, na świecie zaś ośrodkami zajmującymi się chemią karenu są m. in. Narodowe Laboratorium Chemiczne w Puna i Malti-Chem Research Centre w Nandesari (Indie), Instytuty Chemii Organicznej w Nowosybirsku i Ufie (Rosja), Uniwersytet w Dublinie (Irlandia), Uniwersytet Stanowy w Columbus, Ohio (USA).

Na bazie karenu uzyskano już kilka środków owadobójczych, naturalnie rozkładających się w środowisku. Karen nie został dotychczas wykorzystany jako substrat do produkcji specyfików o aktywności farmakologicznej, chociaż syntetyczne pochodne terpentyny mają właściwości znieczulające miejscowo, przeciwarytmiczne i przeciwdrgawkowe. Grupa doktora Lochyńskiego od kilku lat poddaje obróbce chemicznej naturalny karen, uzyskując nowe biologicznie aktywne terpenoidy. Do tej pory uzyskano już ponad 150 takich nowych substancji, które są badane w najróżniejszych kierunkach: środków zapachowych, środków owadobójczych, działania antyarytmicznego i przeciwdrgawkowego, znieczulającego miejscowo. Na razie ich skuteczność oraz działanie toksyczne testowane jest na szczurach.

Źródło: Wywiad udzielony portalowy TacyJakJa.pl przez dr. hab. inż, Stanisławem Lochyńskiem z Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej.

Post Terpentyna lekiem przeciwdrgawkowym pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.