Łagodne padaczki dziecięce

Padaczki wieku dziecięcego mają bardzo różnorodne objawy i mogą z wiekiem zmieniać swój charakter, przechodząc z jednej formy napadów w inną.

Poza ciężkimi zespołami padaczkowymi, gdzie napady są jednym z wielu innych objawów uszkodzenia mózgu, istnieje grupa padaczek o dobrym rokowaniu. Takim przykładem są łagodne padaczki z napadami częściowymi z okolic środkowo-skroniowych (BECTS) czy potylicznych, które stanowią prawie ¼ padaczek dziecięcych.

Dzieci z padaczką z okolic środkowo skroniowych (BECTS) zwaną często padaczką Rolanda zwykle nie są upośledzone umysłowo ani neurologicznie, napady występują u nich głównie w czasie snu, obejmując najczęściej zaburzenia czuciowo-ruchowe mięśni twarzy, języka, warg, z nadmiernym ślinieniem, zahamowaniem mowy, czasem drgawkami klonicznymi twarzy, z zachowaniem świadomości. Dzieci z BECTS mogą wykazywać niewielkie zaburzenia pamięci i koncentracji lub trudności z nauką pisania i czytania.
Napady o tym charakterze zaczynają się zwykle w wieku 2-14 lat ze szczytem zachorowań koło 5-9 roku życia. Uważa się , że rokowanie u pacjentów z BECTS jest bardzo dobre – napady łatwo poddają się leczeniu i mijają spontanicznie wraz z upływem lat i dorastaniem.

Te powszechne opinie oparte na praktyce i obserwacjach terapeutycznych, potwierdziło opublikowane w 2011 roku badanie fińskich lekarzy. Obserwowali oni rozwój 245 dzieci z rozpoznaniem BECTS w latach 1961-64. Część pacjentów straciła kontakt z lekarzami na przestrzeni tak długiego czasu, niemniej pozostała w obserwacji grupa pozwoliła potwierdzić statystycznie dotychczasowe przypuszczenia, że łagodne padaczki dziecięce nie obniżają znacząco jakości życia w wieku dorosłym i nie mają negatywnego wpływu na psychikę dorosłego.

Podobnie pozytywne rokowanie dotyczy dzieci z łagodną padaczką z iglicami z okolicy potylicznej o wczesnym (zespół Panayiotopoulosa) lub późnym początku ( zespół Gastaut ).
W padaczce częściowej z płatu potylicznego charakterystyczne są nocne lub wieczorne złe samopoczucie dziecka (bladość, nudności, ślinienie, zaburzenia rytmu serca), a następnie bardzo obfite wymioty (czasami trwające nawet do kilku godzin i grożące odwodnieniem dziecka). W części przypadków obserwowane jest automatyczne oddanie moczu i stolca, zwrot gałek ocznych w jedną stronę lub zwiotczenie mięśni ( mylnie brane za omdlenie). Czasami obserwuje się postęp napadu w kierunku napadu uogólnionego. Przebieg choroby w padaczkach z iglicami z okolic potylicznych w ¼ przypadków jest łagodny, nie zaburza prawidłowego rozwoju psycho-ruchowego, dobrze reaguje na leczenie.

W przypadku łagodnych częściowych padaczek wieku dziecięcego bardzo ważna jest rozmowa lekarza z rodzicami – przy całym szoku rozpoznania padaczki u swojego dziecka, rodzice powinni otrzymać także informację pozytywną, jaką jest bardzo dobre rokowanie i bardzo duża szansa na całkowite ustąpienie choroby.

Na podst.
Long term prognosis of adults with Benin epilepsy of childhood. Matti Sillanpää. Epileptologia 18/2010
Łagodna Padaczka częściowa wieku dziecięcego z napadami wegetatywnymi – zespół Panayiotopoulosa . M.Służewska-Niedźwiedź Polski Przegląd Neurologiczny, 2010, T.6, nr 3